Fundacja im. Ignacego Ponsetiego zrodziła się z miłości do wrodzonej stopy końsko-szpotawej naszego młodszego syna i do metody Ponsetiego.
Prawdopodobnie gdyby nie jego wada i gdyby nie szereg zdarzeń towarzyszących, nie byłoby takiej inicjatywy jak Fundacja.

Gdy urodził się Staś, zaskoczył nas swoją małą, zakrzywioną stopą. Nie wiedzieliśmy wcześniej, że właśnie taka przypadłość go dotknie. Zmieszanie personelu medycznego jeszcze na porodówce wprowadziło w nas pierwszy dysonans. Wertując Internet wzdłuż i wszerz, natykaliśmy się na wiele sprzecznych informacji. Niektóre z nich nie napawały nadzieją. W ostateczności, przez 9 miesięcy leczenia Stasia w jednym z rekomendowanych podwarszawskich ośrodków, tych dysonansów zebrała się cała gama. Kiedy odkryliśmy, że w staśkowym leczeniu następuje szereg błędów i stopa nadal nie wygląda dobrze, coś w nas pękło. Zdecydowaliśmy się zmienić kierunek leczenia, wybierając się poza granice Polski.

Wraz z ponownym leczeniem stasiowego clubfoota, poznawaliśmy jednocześnie metodę jego leczenia, która jest „złotym standardem”. Metoda Ponsetiego w wykonaniu wykwalifikowanego lekarza wyglądała zdecydowanie inaczej aniżeli ta, z którą spotkaliśmy się tu.
Każde nasze pytanie otrzymało odpowiedź.
Każda nasza wątpliwość została rozwiana.
Każda nasza ciekawość została zaspokojona.
Niestety, szybko okazało się, że takich dzieci jak Staś jest więcej. Dużo więcej.

To w tamtym czasie zapadła decyzja, że coś trzeba zmienić.