Skuteczność metody zakłada brak błędów w metodzie jako samej w sobie lub zakłada margines błędu jasno określony i doprecyzowany. W przypadku metody Ponsetiego możemy powiedzieć, że ma ona 100% skuteczność, gdyż nie zawiera w sobie błędów: jest dobrze opisana przez samego Ponsetiego, a jego następcy rozwijają jego myśl, doprecyzowując coraz to nowe aspekty tej metody tak, by była jeszcze bardziej zrozumiała i przystępna.
W skuteczność metody można włączyć terminologię i jej wyjaśnienie, metodologię, przebieg metody – jej poszczególne etapy i przypisane im charakterystyczne cechy i „błędy”.

Skuteczność użytkownika z założenia obarczona jest błędem. Skuteczność użytkownika musimy w tym przypadku rozdzielić na dwie części:

• lekarz
  by mówić o wysokiej skuteczności metody Ponsetiego w odniesieniu do lekarzy, trzeba by było wyizolować grupę, która będzie stosować metodę Ponsetiego idealnie, czyli będzie ją rozumieć poprawnie (założenia, terminologię, zasady) z uwzględnieniem wszystkich możliwych przypuszczalnych wariantów leczenia, wszelkich szczegółów podczas diagnozy, gipsowania, wykonywania tenotomii, zakładania gipsu w hiperkorekcji, aż do momentu założenia szyny, która też powinna być przez lekarza odpowiednio ustwiona. Absolutnie żadne modyfikacjie nie mogą mieć tu miejsca.
• rodzic
  by mówić tu o skuteczności metody Ponsetiego, każdy rodzic musiałby mieć wysoką świadomość na temat leczenia swojego dziecka, musiałby stosować zalecenia lekarza idealnie bez jakichkolwiek zmian ze swojej strony czy to w ilości godzin użycia szyny w ciągu dnia, czy to w stosunku do jej ustawienia przez lekarza.

NIE-POWTARZALNOŚĆ

Jeśli leczenie nie jest powtarzalne, czyli nie są stosowane te same procedury do leczenia, nie można mówić o skuteczności metody Ponsetiego. Co więcej, nie można zrobić statystyk, ponieważ nie będą one miarodajne i wiarygodne. Takie leczenie mija się z celem. Pozbawia też dzieci możliwości używania własnych stóp, które są giętkie, elastyczne, sprawne i bez ingerencji chirurgicznych, które nadal są powszechne, a które z powodzeniem mogłby być zaniechane, gdyby wiedza i świadomość były stawiane jako priorytet w leczeniu dzieci z wrodzoną stopą końsko-szpotawą.

Współpracując z lekarzami na całym świecie leczącymi metodą Ponsetiego, zauważyliśmy, że mimo upływu lat i zwiększeniu ich doświadczenia oraz nieustannego podążania za wiedzą, oni są nadal powtarzalni, wykonując te same procedury lub je ulepszając. Gwarantuje im to wysoki poziom leczenia. Niestety, poziom ten maleje, gdy rodzice nie chcą brać czynnego udziału w leczeniu swoich dzieci poprzez zdobywanie wiedzy, nabywanie świadomości, stawiając przed lekarzami tematy trudne, które wymagają znalezienia odpowiedzi lub niejako mobilizując swoich lekarzy do rozwoju.

Jeśli metoda Ponsetiego jest tak skuteczna, to dlaczego nie powszechnie stosowana?

Konserwatywne podejście do wiedzy medycznej, ostrożność w stosunku do „nowości”, brak chęci rozwoju i zdobywania wiedzy, nieumiejętność, niezrozumienie metody…odpowiedzi na to pytanie może być bardzo wiele. Najtrafniej na to pytanie odpowiada lekarz, który-jak sam o sobie mówi-był przeciwnikiem metody Ponsetiego uważając ją za „zabawę” i „skazując” dziecięce stopy na operacje: bo tak było szybciej, łatwiej i dochodowo. Do pewnego momentu, gdy nie zobaczył naocznie, że metoda Ponsetiego jest niesamowitym narzędziem naprawczym małych stópek, prowadzącym ku pełnej funkcjonalności i nie przynoszącym wielorakich powikłań.

QUALITY OF TREATMENT

MOC INTERNETU

Chociaż Dr Ponseti skutecznie leczył zniekształcenie końsko-szpotawe bez stosowania operacji przez ponad 50 lat, jego metoda nie została pozytywnie przyjęta przez większość ortopedów. Co więcej, została skrytykowana, a on sam zaszył się w Iowa lecząc nią wiele dzieci z niesamowitym skutkiem.
Rodzice, których dzieci były pod opieką Dr.Ponsetiego szybko zauważyli niezwykłe rezultaty leczenia i zaczęli się dzielić nimi między sobą, używając najszybszego środka przekazu jakim jest Internet. Można by rzec, że to Internet i rodzice przyczynili się do rozpowszechnienia metody Ponsetiego.
Dr Herzenberg mówi, że „Stopa końsko-szpotawa jest prawdziwym prototypem tego, jak Internet zmienił medycynę i jak rodzice stali się siłą napędową na wiele sposobów”.
Katalizatorem coraz lepiej znanej metody, była publikacja książki Dr. Ponsetiego (1996) o wrodzonej stopie końsko-szpotawej, którą Dr Ponseti – jak sam przyznał – napisał dzięki zachętom swojej żony – Heleny.

Metoda ta jest zatwierdzona jako „leczenie z wyboru” przez większość stowarzyszeń pediatrycznych i ortopedycznych na świecie, co oznacza, że jest ona wybierana przez środowiska lekarskie świadomie, by leczyć dzieci z wadą. Większość lekarzy zamieniła inwazyjne leczenie operacyjne na metodę Ponsetiego.

ZŁOTY STANDARD

Dlaczego metoda Ponsetiego nazwana jest „złotym standardem leczenia”?

Ponieważ nie wykorzystuje zaawansowanych środków, by osiągnąć cel – pozwala nieinwazyjnie powrócić stopie do prawidłowego funkcjonowania, elastyczności i wyglądu. Dzięki użyciu nieskomplikowanych środków leczniczych, może być skutecznym leczeniem tam, gdzie brakuje wielu lekarzy ortopedów i fizjoterapeutów, a tam, gdzie oni posługują, wskazuje na nieradykalne, a wysoce rokujące leczenie zniekształcenia końsko-szpotawego bez uszczerbku na zdrowiu dziecięcych stóp!

• jest DOBRZE OPISANA przez samego twórcę – DR IGNACEGO PONSETIEGO – posiadając swoje podejście i założenia, metodologię, przebieg oraz jasne postępowanie w określonych syutacjach.
• jest SZEROKO PRZEBADANA na dużej ilości pacjentów w różnym wieku, w wielu niezależnych ośrodkach i przez niezależnie pracujących lekarzy.
• jest OBIEKTYWNIE ZWERYFIKOWANA poprzez liczne badania medyczne oparte na dużej grupie pacjentów w wielu ośrodkach i przez długi czas.
• jest SZEROKO DOSTĘPNA dla pacjentów i lekarzy i relatywnie prosta do przeprowadzenia
• jest SZYBKA – doprowadzenie stopy do jej funkcjonalności zajmuje relatywnie niewiele czasu: średnia ilość gipsów koniecznych do uzyskania korekcji wynosi 5 (zmieniane co tydzień).  Taki model redukuje straty czasu na długoterminowe leczenie, a to wiąże się z oszczędnością czasu. Ponad to, stopy szybko uzyskują swoje funkcjonalne możliwości, co pozwala dziecku na poprawne używanie ich w swoim rozwoju.
• jest POWTARZALNA zarówno pod kątem założeń jak i przebiegu, ale także czasu: można ją zastosować u niemowląt ale także u starszych dzieci, młodzieży i dorosłych przy użyciu powtarzalnych środków i tych samych komponentów.
• jest EFEKTYWNA – przy użyciu metody Ponsetiego ilość chirurgicznych ingerencji, dotyczących stóp, spadła z 70% (1996) do 10% (2006). Jest to dość znacząca różnica, pokazująca, że zastosowanie prostych rozwiązań jest wysoce skuteczne i w ten sposób można zdecydowanie uniknąć niepotrzebnych operacji.
• jest EKONOMICZNA – użycie niedrogich materiałów powoduje zmniejszenie kosztów. Można wręcz założyć, że metoda jest niskobudżetowa („low-cost”), co ma bardzo duże znaczenie w krajach rozwijających się. Dzieci nie potrzebują także bardzo zaawansowanych sprzętów ani butów ortopedycznych.
• ma DŁUGOTERMINOWE EFEKTY – przy prawidłowym leczeniu, monitorowaniu, czujności, stopy pozostają w dobrej kondycji całe życie. Niewielka ilość nawrotów w stosunku do początkowego leczenia pokazuje, że dzieci leczone metodą Ponsetiego nie potrzebują inwazyjnych operacji, ponieważ zastosowanie prostych działań utrzymuje stopy w dobrostanie. Zanim Ponseti zaczął wdrażać swoją metodę, zaobserwował, że wielu pacjentów leczonych chirurgicznie (uwolnienie tylno-przyśrodkowe, wszelkich rodzajów uwolnienia, osteotomie) boryka się z bólem, sztywnością i jedna operacja ciągnie za sobą kolejne. Efekty leczenia nie są długoterminowe. Jakość życia tych pacjentów jest niepełna i odczucie braku komfortu zdecydowanie przewyższa pacjentów, borykających się np. z chorbą Parkinsona.
• jest ZAAPROBOWANA przez wiele stowarzyszeń ortopedycznych oraz organizacji medycznych na świecie.

Zawsze to, co najmniej inwazyjne, będzie dla człowieka najlepsze. Ma to niebagatelne znaczenie dla zdrowia. Taka jest właśnie metoda Ponsetiego.